dla Babci na urodziny

with Shun

Zaczął wiać zimny wiatr, na szczęście wciąż świeci ładne słońce.
Coraz częściej spacerujemy razem z Shun'em i jego mamą Miwą.
Chłopaki spoglądają na siebie z ciekawością, my zaprzyjaźniamy się i testujemy pobliskie kawiarnie.

Gdzie jest Olaf?

Wszędzie go pełno

Przemieszcza się już z prędkością światła, wyciąga wszystko z szuflad, przekłada w inne miejsca. Znajduję czasem zabawki wśród garnków, skarpetki w kosmetykach, ciuszki w zabawkach, totalny mix. Z uśmiechem na ustach zdobywa meble, ciągnie za kable, zagląda do toalety. Niewinny, uparty i bardzo ciekawy wszystkiego.

Kulinarne eksperymenty

Pamiętam jak kilka miesięcy temu słyszałam od mamy Zuzki, że Zuzka zagląda im do talerzy, wyrywa się do jedzenia etc. Wtedy brzmiało to dla mnie abstrakcyjnie, teraz doskonale to rozumiem. Nie możemy zjeść swobodnie posiłku, Olaf musi jeść z nami. Wciąż na jego talerzu jest raczej dziecinne jedzenie, ale zaczyna próbować różnych rzeczy, w tym cytryny. Wyrywa się też do piwa...... hm hm, nasz synek :)

Meatball

Odebrałam Olafa dziś z przedszkola i jak to w zwyczaju mam zahaczam zawsze na europejski obiad w ulubionej restauracji w IKEA :) Dziś nie mogłam zjeść sama. Olaf wyrywał mi wpierw wzrokiem, później rękoma mój talerz. W efekcie zjedliśmy z synkiem na spółkę słynne mięsne kuleczki.

Zaczęło się.
Następnym razem biorę 10 sztuk, nie 5.

10 miesięcy

Przez podróżowanie trudno mi dojść do ładu kiedy dokładnie Olaf skończy 10 miesięcy. To na pewno dziś. W zasadzie to zaledwie 10 miesięcy, ale ten czas całkowicie zmienił moje życie, wartości, jego priorytety, moje zwyczaje i pewnie samą mnie. Nie będę roztrząsać czy teraz jest lepiej, czy wcześniej było lepiej. Na pewno mając dziecko jest inaczej. Tak dyplomatycznie powiem. Coś się kończy, ale w zamian przychodzi coś zupełnie innego.

A z przyziemnych spraw to powoli wracamy do życia według tej strefy czasowej. Olaf ma już 6 ząbków i gryzie okropnie... przede wszystkim moje ramię, przynajmniej ja mam takie wrażenie. Pewnie wstaje, robi kilka kroczów z podtrzymaniem, je coraz więcej i domaga się więcej uwagi. Reaguje na swoje imię, ale nie słyszy, gdy wołam: "Olaf, nie psujemy telewizora!" (tak, tak, po 3 lata abstynencji telewizyjnej dorobiliśmy się nowego odbiornika. Gdyby nie Jacek pewnie jeszcze dogadywalibyśmy się z ekspedientką :))

Hello Nippon

Japonia przywitała nas znowu bardzo słonecznie. Tego mi brakowało. W Polsce święta były raczej szare. Tutaj świeci ładne słonce, jest dość ciepło, czasem tylko zawieje wiatr. Olaf tym razem żyje według polskiego czasu, dziś w nocy od 1 do 5.28 bawiliśmy się razem, a sylwestrową noc również celebrował ze wszystkimi. No nic, to po prostu uroki podróżowania przez różne strefy czasowe z dzieckiem. Pytacie o podróż - zniósł ją znowu dzielnie i dzięki niemu nawiązaliśmy nową znajomość.
W domu czekała na nas niespodzianka od Św. Mikołaja, dzięki której od teraz stukam do was z kolorowego, przytulnego, własnego pokoju-biura :) Brakuje mi tylko na przeciwko biurka Agnieszki...